ویژگی

آگارز یک پلیمر طبیعی است که از جلبک های دریایی (جلبک های قرمز) تهیه می شود و از واحدهای تکرار کننده D- گالاکتوز و  3,6-آنهیدرو-ال-گالاکتوز تشکیل شده است. آگارز را می توان در آب در حال جوش حل کرد و پس از خنک کردن این محلول در دمای 45 درجه سانتیگراد، در نتیجه اتصال گسترده هیدروژن بین زنجیره های آگارز، ژل ایجاد می شود.

درجه حرارت ژل ممکن است به دلیل ترکیب مونومر (محتوای متوکسیل) و غلظت محلول متفاوت باشد و همچنین ممکن است با مشتقات شیمیایی پلیمر مانند مشتق شدن هیدروکسی اتیل یا افزودن نمک های تخریب تغییر کند.

اندازه منافذ ژل های آگارز به محتوای آگارز بستگی دارد. دانه هایی با محتوای آگارز 6٪ غالباً مورد استفاده قرار می گیرند و اندازه منافذ متوسط آنها تقریباً 30 نانومتر است، در حالی که دانه های آگارز 2 و 4٪ به ترتیب دارای اندازه منافذ 70 و 150 نانومتر هستند. در الکتروفورز ژل از آگارز با حفره های انتشار حتی بزرگتر استفاده می شود تا مولکولهای بسیار بزرگی مانند DNA را عبور دهد.

دمای ژل شدن و ذوب شدن بسته به نوع آگارز متفاوت است. آگارزهای استاندارد مشتق شده از گلیدیوم (نوعی جلبک قرمز) در دمای 34–38 درجه سانتیگراد ژل می شوند و در دمای 90–95 درجه سانتیگراد ذوب هستند، در حالی که آنهایی که از گراسیلاریا (نوعی جلبک) مشتق شده اند، به دلیل بالاتر بودن جایگزین های متوکسی، در دمای 40-52 درجه سانتیگراد ژل می شوند و در دمای 85–90 درجه سانتیگراد ذوب هستند.

کاربرد

آگارز در زیست‌شناسی مولکول برای جداسازی مولکول‌های بزرگ، به ویژه DNA، توسط الکتروفورز استفاده می‌شود. صفحات ژل آگارز (معمولاً ۰٫۷ تا ۲٪) برای الکتروفورز به راحتی توسط ریختن محلول گرم و مایع به یک قالب تهیه می‌شوند. طیف گسترده‌ای از آگارزهای مختلف وزن مولکولی و خواص مولکولی مختلف برای این منظور در دسترس هستند. آگاروز همچنین ممکن است به دانه‌ها شکل داده شود و در تعدادی از روش‌های کروماتوگرافی برای تصفیه پروتئین استفاده شود. اما کاربردهای عمده این ماده عبارتند از:

• ژل الکتروفورز
• خالص سازی پروتئین
• جامد کردن کشت
• کشت 3 بعدی سلول
• سنجش های حرکتی