آلبومین عمدتاً توسط کبد ساخته می‌شود و 50 الی 60 درصد از کل پروتئینهای سرم را تشکیل می‌دهد. آلبومین به علت اندازه کوچک و فراوانی آن در پلاسما مهمترین جزء بیشتر مایعات خارج عروقی بدن مانند CSF، مایع میان بافتی، ادرار و مایع آمنیوتیک است. نقس اصلی آلبومین در حفظ تعادل فشار اسمزی در فضاهای داخل و خارج عروقی است. آلبومین با اتصال به تعداد زیادی از ترکیبات (یونها، اسیدهای چرب آزاد، بیلی روبین و داروها) در انتقال آنها نقش دارد. آلبومین ذخیره در گردش اسدهای آمینه محسوب می‌شود. افزایش مقادیر آلیومین تنها در دهیدراتاسیون حاد که به خصوص در نوزادان داری اهمیت است و کاهش آن در وضعیت مختلف پاتولوژیک در بسیاری از بیماریها دیده می‌شود مانند:

۱) التهاب حاد و مزمن

۲) کاهش ساخت آلبومین در عفونت‌های کبدی، سوء تغذیه و آنالبومینمیا

۳) افزایش دفع آلبومین در سندرم نفروتیک، دفع از سیستم گوارشی، سوختگیهای وسیع و شدید، زخم بستر

۴) افزایش کاتابولیسم در تب و هیپروتیروئیدیسم…